10 september 80 van de Langstraat
Zaterdagmorgen 10 september, wat zullen we eens gaan doen vandaag, vooral niet veel want vanavond……….! Zaterdagmiddag, eigenlijk verveelt KB zich een beetje. Ze zou wel een beetje in de tuin willen rommelen, maar ja, vanavond………! Zaterdagavond, hè, hè, eindelijk, het is zover! BB en KB kunnen na toch nog wat commotie in huize Verbeek, naar de start kuieren. BB behoorlijk zenuwachtig en KB iets 
minder maar toch ook met voldoende adrenaline in haar lijf. Om 21.00u worden we dan toch losgelaten en beginnen we, voor de 6e keer 
aan ons huzarenstukje. Voor KB een klus maar voor BB een megaklus na bijna 2 jaar niet zoveel gelopen te hebben. De tocht begon met het liedje van Guus, “het dondert en het bliksemt” alleen de liters bier ontbraken en de regen gelukkig ook. Het was wel een spectaculair gezicht, dat constante weerlichten. Even dreigde het echt slechte weer over Waalwijk te trekken, maar nee, het dreef over Meeuwen naar het noorden weg. We stiefelden lekker door, onderweg zwaaiend en lachend naar bekenden en onbekenden. Om middernacht waren we al in Drunen waar we onze eerste sanitaire stop maakten bij kennissen van Erika, wisten we in ieder geval zeker dat het echt schoon was en hadden we ook geen rij wachtenden voor ons. Om 10 voor half 2 waren we al in Vlijmen bij de hoofdpost. Hier gingen we even zitten met een broodje en een beker bouillon. Het ging super goed al had KB een beetje last van een klutsknie doordat ze iets andere stappen nam dan zij het afgelopen jaar gewend was. Via Vlijmen, Haarsteeg en Elshout liepen we verder richting Waalwijk, tussen de opgeschoten en soms ladderzatte jeugd door. KB versnelde even iets om haar klierende knie tot de orde te roepen en wachtte bij ‘de Overlaat’ BB weer op. We namen weer een kwartiertje rust en vervolgden daarna, over het Halve Zolen pad, onze tocht naar Waspik. Het liep nog steeds lekker en best snel. Wij dachten bij Zidewinde, in Sprang-Capelle, weer een sanitaire stop in te lassen, maar die post was daar helemaal niet meer. Moesten we nog ruim een kilometer verder lopen en dat viel niet mee. Lopen en knijpen tegelijk na zoveel kilometers, ga er maar eens aanstaan! Natuurlijk haalden we dit ook weer droog en wandelden we daarna welgemoed door naar Waspik. BB merkte op dat ze het idee had dat ze misschien en blaartje aan het kweken was en dat ze daar toch even naar moest kijken en ja hoor, tussen haar grote teen en die er naast zat een blaartje. Even doorprikken, aftapen, sok aan, schoen aan, broodje eten en gaan maar weer. Deze rust duurde even iets langer waardoor de bovenbenen van KB zoiets hadden van ‘kom op zeg! Nu hebben wij er even geen zin meer in’ maar aangezien KB uiteindelijk toch de baas is, moesten ze na even tegensputteren toch weer gewoon aan de bak. Ook de rug van BB begon tegen te sputteren en had er even geen zin meer in. Dit deed de alarmschellen bij KB rinkelen. Zij was de pijn in de knie van BB, een paar jaar terug, nog niet vergeten en had alweer een doemscenario in het hoofd. Tja, en dan loopt het even niet meer zo lekker, ook al zagen we een prachtige zonsopgang. Gelukkig deed de ibuprofen zijn werk goed en zakte de narigheid weer weg voor een poosje. KB liep vanaf Waspik tot aan Loon op Zand van toilet naar toilet want alles wat zij dronk, liep gelijk door. Erg hinderlijk, kan ik wel zeggen. Bij de Moer, moest er heel even op een muurtje gezeten worden om eventjes een beetje uit te rusten. We kregen hier een powershotje in de vorm van een bounty. Mmm, lekker en liepen weer door. En wie zagen wij daar aan komen ter hoogte van de tennisbaan?? Jawel, mijn Hans, onze morele ondersteuning!! Hij wandelde met BB rustig verder en KB trok tot aan L op Z eens even stevig aan haar stutten. Deels om de spanning kwijt te lopen en deels omdat ze natuurlijk weer moest 
plassen. Hier moest weer even een voet verzorgd worden. Op de hiel van de rechtervoet van BB zat een beginnende bloedblaar. Doorprikken (foei toch), afplakken en gewoon weer die stomme schoenen aan. Het laatste deel van de 80 was aangebroken en we begonnen hieraan met frisse ‘tegenzin’ maar vastbesloten om 
hem uit te lopen. KB zag opeens een bebloede sok bij BB en informeerde hééél voorzichtig welke voet BB nu eigenlijk had verzorgd. Dat was dus de andere voet! Maar ze voelde hem niet, keek er dus ook niet naar en liep gewoon door. We wandelden door Kaatsheuvel ( wat een misselijk eind is dat toch, er komt geen eind aan!) en vlak voor Waalwijk kwam ook Marc ons al tegemoet. Met bloemetje en fotocamera. Nog maar 3 
kilometer! Het laatste stukje liep gemakkelijk, 
applaudisserende mensen langs de kant, muziek en luide aanmoedigingen. De laatste meters over de rode loper en de 80 was gelopen!! Voor de 6e keer en nog steeds een score van 100%. Het Is maar dat jullie het weten.
Volgend jaar vast weer een 80 maar dan waarschijnlijk een andere want, Verandering van spijs, doet eten!