2 april Vlissingen
Vanmorgen om 7 uur stapten we blij en goedgemutst in de auto om naar Vlissingen te rijden. We 
zouden daar de Ruytermars gaan lopen over boulevards, duinen, strand en door de bossen. Iets na half 9 begonnen we aan onze tocht. Al na 300m. klopte de routebeschrijving niet meer omdat de weg open gebroken was. Nu lag die al langer open maar de beschrijving aanpassen was blijkbaar te veel werk. Zo scharrelden we dan door Vlissingen aan de hand van gele pijlen die soms hoog maar veel vaker laag te vinden waren. Vooral handig waren de gele krijtpijlen op natte straatstenen! Na een kilometer of 2 kwamen we op de boulevard bij het standbeeld van Michiel, althans dat was de bedoeling maar Michiel moest opgeknapt worden en was er nu dus even niet. Gelukkig hadden we wel een prachtig uitzicht over de Westerschelde waar het druk was met scheepvaartverkeer. We 
liepen langs de oude gevangenis. Een ronde toren met als windwijzer een zeemeermin. Na 3km. over de boulevard in de zon en zonder jas (ja, echt waar) wandelden we het 
duingebied in om uiteindelijk via een klimmetje het duin op en een trap naar beneden het duin weer af op het strand uit te komen. Hier hadden we ook 
weer een beetje tegenslag want men was bezig het strand op te spuiten en er lagen grote roestige buizen tussen waar wij liepen en de zee. Ook werd er veel gereden met jeeps, shovels en ander groot verkeer wat het er niet makkelijker op maakte. Nu was er bij de strandpaviljoens een rust ingelast en moesten we daar ook het strand weer af, dachten wij en met ons nog vele anderen. Ook hier had de organisatie weer een steekje laten vallen. We moesten niet strandpaviljoen 1, 2 of 3 hebben maar de nummer veel tot en met nog meer bij Zoutelande. Voor hen bekend maar voor ons ‘niet’ Zeeuwen niet duidelijk en we volgden nog steeds gele pijlen daarom ging er ook geen lichtje branden. Kortom, na ongeveer 14km. waren we alweer bij het startpunt terug. Veel te vroeg en veel te weinig km. dus…….niet naar binnen maar 
het begin nog maar eens overgedaan om te concluderen dat er later andere pijlen zijn getekend om 
de veranderde route alsnog aan te geven. We liepen weer naar de boulevard maar nu door de oude straatjes met mooie geveltjes en streken bij de gevangenistoren neer voor een welverdiende cappuccino. We flaneerden als echte toeristen over de boulevard, bewonderden de kanonnen, bezochten het windorgel en wandelden daarna via de 5km. route terug naar het startpunt waar we eerst nog even met een boog om heen liepen om dan toch nog op een kleine 25km. uit te komen. Misschien, heel misschien dat Kleintje en haar Hans en BabyBonnette als zij ook wil, volgend jaar het nog eens proberen om te zien of het dan wel wil lukken. We weten tenslotte nu waar het fout is gegaan. De wandeling verliep niet helemaal zoals we gedacht hadden maar….we hebben wel genoten van het samen lopen en de zon.