Drentse wandel 4 daagse, 4e dag, 4 mei 2008
De laatste dag
De laatste dag van onmogelijke tijd opstaan, van heeeeeel veeeeeeeel lopen, maar ook de laatste dag van vriendinnen samenzijn, van 
tegen jezelf vechten, van jezelf tegenkomen, van buiten zijn, van je concentreren op het lopen en zo kan ik nog wel even doorgaan. De laatste dag waren we nog met z'n 3-tjes, helaas. Onze Supermuts mag volgende keer NIET meer eerder naar huis (hoop dat Fer ook onze site bekijkt). Het weer was fantastisch, al snel gingen de jassen weer uit. De 
hardloopsters, Baby en Kleintje hielden mij goed in de gaten als ik iets afzwakte. Maar in mijn hoofd zat het goed en de benen gingen n.a.v. wat er vanuit de hersenen naar beneden werd gestuurd.De eerste post (5 km) was binnen 45 minuten bereikt. En ook de volgende was geen probleem, stempelen, toilet en weer gaan………Van de 2e naar de 3e was 9 km en 
daar zag ik een beetje tegen op. Maar we kwamen in een groepje terecht, waarbij de hardloopsters met ene man er vandoor gingen (mij nog wel steeds in de gaten houdend) en ik met een aantal anderen gezellig pratend over Nijmegen (want daar doet iedereen het ook voor) naar de 3e stempelpost liepen. 
We waren er voordat ik er erg in had. Daar even een half uurtje rust en weer gaan. We hebben weer afwisselend landschap gehad, bossen, hei, polder, verharde weg en karrensporen. Het werd warm en ik had 's middags alle concentratie nodig om mijn ene voet voor de andere te zetten. Baby en Kleintje waren fantastisch en zonder hun support zou ik het waarschijnlijk niet gered hebben. Op de braderie in Odoorn stonden hof-fotografe in spé Jennifer en onze pasja Hans op ons te wachten met bloemen en toen was het nog maar een klein stukje. Om 15 uur waren we BINNEN, 165 km in de benen en toen kwam de ontlading. 
MMetje in tranen van blijdschap en vermoeidheid, daarmee BabyBonnette aanstekend, maar KleinBonnetteke deed hier ECHT NIET aan mee. Uitgeput in het zonnetje gaan zitten, blij met het gevoel het toch maar gedaan te hebben. Moeder Riet, zussie Nancy, zwager Pim en stieffie Shirley kwamen ook nog feliciteren met bloemen en wijntjes voor MMetje. 
Daarna naar onze logeeradresjes, inpakken en Baby, MMetje samen met Jennifer in de auto terug naar het Brabantse. Thuis de spullen neergezet en iedereen kon weer heerlijk in zijn eigen bedje kruipen.
Bonnettekes, het was een hele belevenis en we hoeven niet meer bang te zijn voor Nijmegen, daar gaan we voor!!!!!!!!!!!!!
MMetje